RAPSODIA 2006 Μέρος 1/6

Μέσα μου έχω χείμαρρο και δεν θα σταματήσω! 1 Δεν τα χρωστάω κανενός γι’ αυτό θα στα χαρίσω σε δεκαπεντασύλλαβο για να ‘χει λίγη πλάκα, για να σου κάτσει εύπεπτη ως κι η πικρή ατάκα. Κι ο δεκαπεντασύλλαβος είναι μεγάλο δώρο, 5 σκέψου, ο Βιτσέντζος έγραψε τον Ερωτόκριτο όλο! Λένε πως έγραψε πολλούς, δέκα χιλιάδες, στίχους κι ο δεκαπεντασύλλαβος πως έχει τέτοιους ήχους που συντονίζονται καλά με της καρδιάς τους χτύπους και δίνουνε στο νόημα χιλιάδες δούρειους ίππους 10 για να μπορέσει η καρδιά να κατακτήσει εκείνο, το οχυρό της λογικής που μοιάζει στο Πεκίνο, στο τείχος του το Σινικό που απόρθητο υψωνόταν κι έμοιαζε ατελείωτο και όλο το καυχιόταν! Σε δεκαπεντασύλλαβο, λοιπόν, θα σου μιλήσω 15 και το κουβάρι του μυαλού θα ψάξω να το λύσω. Γιατί ταιριάζει εύκολα στη γλώσσα τη δική μας, αυτή που λένε ελληνική κι είχαν οι πρόγονοί μας, όχι αυτοί που είχανε τον Περικλή παππού τους, μα αυτοί που το 'χανε καλά βαλμένο μες στο νου τους· 20 πως άλλο ο εθνικισμός κι άλλο αυτό το πνεύμα της οικουμενικότητας, που πήρε τότε ρεύμα, απ' τ' ότι ο ελληνισμός δεν ήταν στις σημαίες, μα άνοιγε τα σύνορα με όπλα τις ιδέες. Όχι πως δεν χρειάστηκε να κάνει και πολέμους, 25 ήθελε ο Μεγαλέξανδρος κι αυτούς που λέγαν ξένους να τους βαπτίσει Έλληνες με πόλεις και βιβλία και αν αυτοί αντιστέκονταν, τότε ασκούσε βία. Ήταν ιμπεριαλιστής, μα αυτό δε με χαλάει, γιατί χαρτί είχε δυνατό κι ήθελε να τραβάει 30 μπροστά και να απλώνονται πολιτισμός και φώτα και να 'ναι αυτό ενότητα και όχι τα τσιρότα των δήθεν πολυεθνικών και των συνέδριών τους, η απληστία των εθνών και των πορτοφολιών τους! Έτσι κατάλαβε ο καθείς πως Έλληνας σημαίνει 35 αυτός που πνεύμα δυνατό και μόρφωση λαβαίνει και σημασία πια καμιά δεν είχε, αν ο πλανήτης λογάριαζε για δύναμη την ομορφιά της μύτης που είχε η βασίλισσα, η Κλεοπάτρα, λέω, ή όποιος άλλος δυνατός έκανε τον ωραίο. 40 Δύναμη είχε ο Ρωμιός, αυτός ο καραγκιόζης που είχε χιούμορ και καρδιά κι ήξερε πώς να σώζεις όχι με μπράτσα λογικής ούτε με τα λεφτά σου, μα έτσι, να, χορεύοντας την ίδια την καρδιά σου! Όπως τ' αληθινά παιδιά που τους νικάνε όλους 45 με στρατιωτάκια πλαστικά και χαρτονένιους στόλους και λέω στ' αλήθεια τους νικάν, γιατί έχουνε ειρήνη και θάρρος μέσα στην καρδιά και ό,τι τους τη δίνει με ξίφος αθωότητας, μ' ευλυγισία και πίστη, του δίνουν μια και δεν φορούν της λογικής καπίστρι 50 σαν και αυτό που οδηγεί σε μαύρη απελπισία και όλο λέει πως ο εχθρός κερδίζει στα σημεία και θα νικήσει με αριθμούς, στρατηγικές και άλλα κι οι νόμοι πιθανότητας του δίνουνε τη μπάλα. Κι εσύ με τέτοιους λογισμούς γίνεσαι ηττημένος 55 και ούτε καν το σκέφτεσαι ν' αντισταθείς με σθένος, γιατί η καρδιά αφοπλίζεται από τη λογική σου και το «κομπιούτερ» γράφει πια πως δεν νικιούνται οι εχθροί σου! Έτσι, λοιπόν, μου φαίνεται πως το παιδί έχει πνεύμα, αφού κι ο Καραγκιόζης μας μ' ένα μονάχα νεύμα, 60 υπενθυμίζει πως αυτό που πάντοτε νικάει, δεν είναι ο εγκέφαλος που δήθεν κυβερνάει και πως το πνεύμα κατοικεί σ' εκείνους τους «βλαμμένους», που τους περνούν ή για παιδιά ή για ερωτευμένους, τρελούς ή καραγκιόζηδες, χαμένους πέρα ως πέρα, 65 που βλέπουνε τα «τέρατα» και τα νικούν μ' «ΑΕΡΑ!». Μα οι «σοβαροί» δεν σκέφτονται ποτέ να λογαριάσουν, πως ίσως πάρουνε το σκορ, αυτοί που, ενώ θα χάσουν στις πιο πολλές τις μάχες τους, θα κάνουν ανταρσία, γιατί δεν θα παραδοθούν στην μαύρη απελπισία, 70 μα με όπλα υπερδύναμα την πίστη, την ελπίδα θα αποκρούσουνε στρατιές με μιαν απλή σανίδα, παράλογα για τους πολλούς που δεν φαντάζονται ίσως ότι μπροστά στη δύναμη και το ωμό τους μίσος, υπάρχει κάτι ανώτερο που πάντοτε νικάει, 75 γιατί γεννάει τους ήρωες με κάτι που μεθάει, με του έρωτά του το κρασί, της λευτεριάς τον πόθο, τον όποιο δήθεν τέλειο μηχανισμό, που νόθο παιδί είναι του εγωισμού και της σκληρής του βίας, μα είναι στεγνό, ανέμπνευστο και άνευ σημασίας, 80 όταν στ’ αλήθεια έρωτα η λευτεριά εμπνέει, που έχει φλόγα δυνατή και όλα τα κατακαίει. Γι’ αυτό μοιάζουν οι ήρωες τρελοί, ερωτευμένοι, που να νικήσουνε μπορούν όποιον κι αν τους τη μπαίνει! Σα να ‘χουν τρόπο «μαγικό» κι ας χάσουν στα σημεία… 85 «Η ουσία είναι πιο βαθιά» μας λέει η Ιστορία! Ούτε η δύναμη, λοιπόν, της αυτοκρατορίας ήταν του αυτοκράτορα, ούτε καμιάς φατρίας, μα ήτανε του πνεύματος που «φόραγε» τη γλώσσα – μάλλον σ' αυτήν την εκδοχή το αυγό έκανε την κλώσσα – 90 που λέγονταν ελληνική και τη μιλούσαν όλοι, την άλλη τη λατινική την είχαν για «βραχιόλι», μονάχα για τους νόμους τους και για την εξουσία, όμως αυτή δεν στήριξε την τέλεια φαντασία: Να ‘ναι Κοινή, μια αγκαλιά, όλους να τους χωράει, 95 αυτόν που γνώση γύρεψε, εκείνον που πονάει, κι αυτόν που έχει στην καρδιά μαργαριτάρια χίλια να του ανοίγει ποταμούς να βγαίνουν απ' τα χείλια, που να μπορούνε ν’ απλωθούν σ' όλη την Οικουμένη, σείστηκε ο πύργος της Βαβέλ, όταν πολιτισμένοι 100 ήταν πια όσοι ενώνονταν στην καθομιλουμένη, που ήταν η Ελληνική κι ήταν διαδεδομένη. Δεν τους διαχώριζε η φυλή, ο τόπος ή το χρώμα – ως το 'δαν κι οι αρχαίοι μας απ' του Όμηρου τα χρόνια – Ρωμιός λεγότανε αυτός που ελληνικά μιλάει 105 κι ένιωθε οικουμενικός κι ας ζούσε στο… Ντουμπάι! Γιατί το πνεύμα ελεύθερο πνέει σ' όποιον θελήσει και δεν μπορούσε πια κανείς να το περιορίσει με σύνορα, εθνικισμούς με όπλα και με βία, αυτό γεννάει πολιτισμούς και πήρε τα ινία. 110 Στην ιστορία την παλιά που λεν ρωμαϊκή μας, όλοι αισθανόμασταν Ρωμιοί και νιώθαμε δική μας την οικουμένη ολόκληρη, που τηνε συγκρατούσε το πνεύμα κι ο πολιτισμός κι απλώνονταν και ζούσε κι έχει η ενότητα ρεκόρ να ζήσει τόσα χρόνια 115 κι ας χάθηκε το άρωμα από κείνη την κολόνια, γιατί διασπαστήκαμε και γίναμε ραγιάδες, τη θέση σαν διαχώρισαν της Δύσης οι παπάδες κι εμείς καλά το φάγαμε αυτό το παραμύθι κι η ιστορία πέρασε βαθιά μέσα στη λήθη, 120 γιατί έτσι το θελήσανε κατακτητές και Φράγκοι να πάρει η βαρβαρότητα το πνεύμα αυτό φαλάγγι· να του αφαιρέσει την καρδιά κι όλο το μεγαλείο κι αφού του βάλει σελοφάν να το 'χει στο ψυγείο, για να καυχιέται πως αυτή τα πράγματα ορίζει 125 και να βρει ο εγκέφαλος της Δύσης μετερίζι . Και τώρα πάλι απ' την αρχή να ξεκινάει το ποίημα της παγκοσμιοποίησης που γίνεται με χρήμα και του φονιά τη λογική, ανέμπνευστα και στείρα, κι ας ισχυρίζονται αυτοί πως τάχα έχουν πείρα. 130 Τα 'καναν σαν τα μούτρα τους, δεν έχει οξυγόνο κι εγώ κι εσύ αναπνέουμε τ' απόβλητα τους μόνο κι ονειρευόμαστε μαζί με έθνικ τραγουδάκια, μια οικουμενοποίηση, αυτήν που με σουβλάκια, με μπύρες κι αναψυκτικά, «κοινόβιο» θα την λέμε 135 και τα «παιδιά των λουλουδιών» το ήθελαν μα κλαίνε, γιατί επιθύμησαν να βρουν και μάλιστα να φτιάξουν επίγειο παράδεισο, χωρίς όμως να ψάξουν λίγο βαθιά πιο μέσα τους εκείνες τις κολάσεις, που κάνουν ό,τι εμπνεύστηκες στα γρήγορα να χάσεις· 140 στο σεξ, στα drugs and rock ’n’ roll, στα μάτια κοινόβια, που όπως αποδείχτηκε δεν ήταν αιωνόβια και κάνανε τον πόθο τους γι’ αλήθεια κι ευτυχία να ξεφουσκώσει επώδυνα και να ‘ναι ουτοπία. Έτσι τ' αυγό τους έκοψε και χάλασε η σούπα, 145 άκου και τ' άλλα, φίλε μου, λίγα είν’ αυτά που σου 'πα! Εδώ στης λήθης τα νερά, το 2006, γι’ αγάπη δεν μιλάει κανείς και όλοι γίναν σέξι! Και να μιλήσεις, τι να πεις, η αγάπη δεν πουλιέται. Μόνο το χρήμα κι η ηδονή κι η δύναμη αγαπιέται. 150 Δεν έχει ράφια η αγορά γι’ αυτό που λέμε αλήθεια και για ευτυχία φαίνεται μονάχα η συνήθεια. Κανείς δε θέλει να το πει κι όλοι χαμογελάνε με ψεύτικα χαμόγελα και δεν τ’ ομολογάνε, πως πρέπει καθημερινά καθένας που ρωτιέται, 155 παίρνοντας τα χαπάκια του να λέει πως φχαριστιέται. Ενώ κοντεύει να εκραγεί απ’ την υποκρισία, απ’ την ψευτιά κι απ’ την τρελή ασυνεννοησία και ψάχνει λίγη συντροφιά μες σε διασκεδαστήρια, που στήνουν γλέντια πλαστικά, μα είναι κοιμητήρια· 160 ή ζεστασιά αναζητά, τη μοναξιά να κρύψει, σε σχέσεις που η εξάρτηση κοντεύει να τον πνίξει και άλλα λέει σ’ αυτές μπροστά, ενώ άλλα μέσα του έχει, μα τα κρατάει γιατί αλλιώς μόνος του δεν αντέχει. Δεν είν’ ότι καλύτερο, μα όμως τι να κάνει, 165 κοιτάει απ’ αυτές να κρατηθεί, ώστε να μην πεθάνει. Τι; Ψυχική ενότητα; Θα βάλουμε τα γέλια, αν κάποιος που’ ναι αφελής πει τέτοια «ευαγγέλια», μα για όσους ενδιαφέρονται για να περνάν την ώρα, υπάρχει προσομοίωση ενότητας στη χώρα, 170 στο «πνεύμα» οργανώσεων κάθε μορφής και τύπου, για κάθε ένα που ζητά την αύξηση του χτύπου της δόλιας της καρδούλας του για να πειστεί πως κάτι, κάποτε τον ταρακουνά να βγεί απ’ το κρεβάτι της μαύρης του κατάθλιψης και της μονοτονίας 175 με αίσθημα συμμετοχής σ’ ομάδες «σωτηρίας». Βέβαια, δεν έχει πια καμιά μεγάλη σημασία, οργάνωση πολιτική αν είναι ή εκκλησία, σύλλογος ορειβατικός, γκρουπ ψυχοθεραπείας, κοινωνικού ενδιαφέροντος ή και φιλοσοφίας, 180 ομάδα για ποδόσφαιρο, παρέα για γαρδούμπα, μπαρ, καφενείο για χαρτιά ή όποια άλλη αρλούμπα! Αρκεί να ρέει η ζωή και να ‘χεις λίγο απ’ όλα σαν νόστιμα μπαχαρικά μέσα στην κατσαρόλα. Αν δεν βολεύεσαι μ’ αυτά, βούλωσ’ το και κολύμπα! 185 Κατάπιε ένα lexotanil ή παίξε μια μπιρίμπα… Μη σκέφτεσαι το θάνατο μα ούτε τη ζωή σου, τη μόνη αξία έχει πια η επιβίωσή σου! Γιατί ‘σαι μπρος στο μέτωπο, πολέμου εν εξελίξει κι ο πιο μεγάλος σου εχθρός είναι στ’ αλήθεια η πλήξη, 190 αυτής της ματαιότητας που σ’ έχει ήδη νικήσει, όμως σου λέει ταυτόχρονα πως ο νεκρός θα ζήσει. Δεν το’ χει πρόβλημα αυτή, έτσι ακριβώς σε θέλει, ζόμπι να είσαι φρόνιμο και να πληρώνεις τέλη. Αφού ο καλός αιχμάλωτος πρέπει να αγοράζει 195 το όπλο που τον χτύπησε κι έτσι να ησυχάζει. Εφόσον είν’ αναίσθητος και δεν καταλαβαίνει ούτε θυμάται, βέβαια, ζωή πια τι σημαίνει. Μετά από τη λοβοτομή, ωραία όλα τα βλέπεις… Δεν βρίσκεις πρόβλημα ουδέν και όλα τα αντέχεις. 200 Μοιάζει εικόνα θλιβερή, ανθρώπου σε ερείπια μετά από τον πόλεμο με παντελόνια τρύπια, που τίποτα δεν του ’μεινε και για να επιζήσει, αφού είν’ όλα πια νεκρά, κοιτάει να το γλεντήσει. Με τ’ άντερα να κρέμονται, κατάχαμα στο δρόμο, 205 «δεν πάθαμε και τίποτα!», φωνάζει από τον τρόμο. Και τρώει από τα πτώματα, πίνει από το αίμα, λέει για ζωή τον θάνατο, γι’ αλήθεια λέει το ψέμα, κάνει τα σκάγια του φονιά το μόνο του παιχνίδι, βίδες και παλιοσίδερα τα βλέπει για στολίδι 210 και δεν αντέχει όποιον του πει και τον πληροφορήσει, πως ζει μια ψεύτικη ζωή κι ότι «δεν τρέχει η βρύση». Τρελαίνεται, ωρύεται, τον πιάνει μια κρίση, δεν θέλει αυτό ποτέ κανείς πια να του το θυμίσει. Δεν θέλει ούτε να το δει, του ‘ρχεται απελπισία 215 και προτιμάει την ψευτιά και την υποκρισία κι αν κάτι πάει να θυμηθεί στην παλαβή το ρίχνει, ευθύς αμέσως το κουτί με τα χαπάκια δείχνει. Ποιά ερείπια, ποιός θάνατος, όλα καλά του μοιάζουν, είναι τρελοί όσοι πενθούν και για ζωή ουρλιάζουν! 220 - Πώς κάνεις έτσι, φίλε μου, είν’ η ζωή ωραία! Εδώ μες στα ερείπια, αν κάνουμε παρέα, αν δηλαδή ρουφήξουμε ο ένας του άλλου αίμα μ’ άλλοθι το συναίσθημα και πούμε κάνα ψέμα, πως τάχα αγαπιόμαστε κι είμαστε φιλαράκια 225 ή εραστές, αν προτιμάς, απ’ τ’ άλλα βαμπιράκια ή συνεργάτες ή ότι θες ακόμη και συντρόφια, έχει περίσσευμα πολύ και πτώματα ατόφια να κάνουμε μνημόσυνα κι ενέσεις παρελθόντος και να νομίζουμε ξανά πως ζούμε αλήθεια όντως! 230 Μα μη μου κάνεις τη λαδιά κι αλήθεια φανερώσεις, τι ζούμε και πού είμαστε γιατί θα μετανιώσεις. Εγώ το πήρα απόφαση, έτσι καλά να ζήσω και αν μου δείξεις τα σκατά, θα σε πυροβολήσω! Γι’ αυτό και είναι ντεμοντέ ν’ αφήνεσαι στις θλίψεις, 235 πρέπει να είσαι πάντα «up», αλλιώς σου βάζουν τύψεις σε τέτοια ωραία εποχή, με τέτοια ευδαιμονία, όσοι δεν βρίσκουν γιατρειά, θέλουν ψυχιατρεία. Λίγη χωμάτινη χαρά και είμαστε εντάξει κι όποιος ποθήσει ουρανό, πρέπει να μπει σε τάξη, 240 μα αν πολύ πια καίγεται έχει και πλανητάρια, γκρουπάκια αυτοσυγκέντρωσης, θρησκευτικά σενάρια! Είν' όμως όλα φυλακές, της μηχανής γρανάζια, ίσα να μένεις ήσυχος και να μη δίνεις γκάζια. Ως και τον ίδιο τον Χριστό που είπε: «Εγώ είμαι η Αλήθεια» 245 κι είπε στη Σαμαρείτισσα πως μόνο μες στα στήθια ήρθε η ώρα ο Θεός εν Πνεύματι Αγίω να προσκυνιέται κι όχι εδώ ή στ' άλλο ιερατείο . Αυτόν που η Συναγωγή Τον δίκασε για τούτο, γιατί φοβήθηκαν πολύ και το 'δαν για ντεμπούτο 250 πολιτικής, θρησκευτικής ή άλλης θεωρίας κι ούτε χαμπάρι πήρανε της κάθε προφητείας, φτάσαμε να Τον κάνουμε θρησκευτικό ηγέτη, θαρρείς κι Εκείνος ήθελε σαν κάθε πλάνο ψεύτη να Τον λατρεύουν οι πιστοί, για να αισθανθεί σπουδαίος, 255 και να 'ναι στην ατζέντα μας ακόμη ένας γενναίος. Τι κρίμα! Λογαριάσαμε και το 'παμε θρησκεία και την Αλήθεια κλείσαμε μονάχα στα βιβλία κι αφού η θρησκεία είναι απλά του εγκεφάλου νόσος, βολεύτηκε η αρρώστια μας, μα υπάρχει κι ένα κόστος: 260 Μπήκε σε ράφι ιδεών ο αληθινός ο Λόγος και μέσα στον πλουραλισμό πια δεν υπάρχει ψόγος. - «Πολλές αλήθειες έχουμε κι όποια γουστάρεις πάρε, για να περνάς την ώρα σου, μην πλήξεις, ρε κουμπάρε!» Και μην το παίρνεις σοβαρά, όλοι σωστά τα είπαν, 265 οι θεωρίες μοναχά για τα αυτιά γινήκαν ή και για λίγη εξάσκηση για να 'μαστε ωραίοι, στιλάτοι κι ενδιαφέροντες και προπαντός μοιραίοι. Και κοίτα, μην κολλάς, γιατί είν’ όλοι στο παιχνίδι, Μωάμεθ, Βούδας και Χριστός στο ίδιο το γρασίδι. 270 Τώρα, δεν ξέρεις ακριβώς τι είπε ο καθένας, μα τι σε νοιάζει, απόλυτη αλήθεια λέει Ένας, που είναι αλήθεια οι πράξεις του κι όχι μόνο τα λόγια και δεν λατρεύει τα γραπτά ούτε και σπέρνει σόγια, για να ‘χουνε τη φήμη του σπάνια κληρονομιά τους 275 και να καυχιούντ' οι εγγονοί πως τάχα η γιαγιά τους μ' αυτόν τον ίδιο τον Χριστό κι ο "Κώδικας Ντα Βίντσι" να λέει πως γενεαλογικό δένδρο επιτέλους βρίσκει. Θαρρείς και θα ‘χε νόημα άλλο, του Θεανθρώπου ο λόγος κι η αλήθεια, αν βρίσκαμε επί τόπου 280 του DNA ανάλυση μέσω εργαστηρίου, για να ‘χουμε απόδειξη αντί του Μυστηρίου. Όποιον βολέψει βάλ' τονε, τη μπάλα να σουτάρει λίγο από δω, λίγο από κει, κάτι θα βρει να πάρει του καθενός η γκλάβα του, βάλ' τα σε μιξεράκι, 285 βάλε και λίγη ανάλυση από του Φρόυντ το «τζάκι» και αν κολλήσεις πουθενά και σου 'ρθει κάνα πάθος, υπάρχουν και Μουζαχεντίν, μα αυτό το βρίσκω λάθος! Κοίτα εσύ να 'σαι καλά, μην τύχει κι αρρωστήσεις και πας στην επιχείρηση και όλα τα διαλύσεις. 290 Σε θέλουν να 'σαι υγιής, για να μην είσαι τσόντα, σου 'χουν κι αυτοσυγκέντρωση και δάσκαλο της γιόγκα, θα βάλουν και σολάριουμ, ίσως κι ένα τζακούζι, σάουνα, γυμναστήριο, πισίνα και καρπούζι… Δίνουν καφέ, αναψυκτικό, delivery in lunchtime 295 και ψυχολόγο αν χρειαστεί, ας είναι και part time· να μη σαλτάρεις φίλε μου και κάνεις κάνα crime, κοίτα να είσαι λίγο κουλ με βότκα και με lime! Και να το λες, αν στο ζητούν: «ο γάιδαρος πετάει!» Κάνε και λίγη δίαιτα, για να 'σαι πάντα high! 300 Σ’ ωραία φόρμα, υγιής και πάντα ευτυχισμένος και μ' ένα αγχολυτικό, λιγάκι ναρκωμένος. Μην τύχει κι υποψιαστείς, τι γίνεται εδώ πέρα, σκλάβο για να σε έχουνε, σου κάνουνε κι αέρα! Γιατί το αίμα σου ήπιανε κι απόκτησες και άγχος, 305 βγάζεις και τίποτα σπυριά κι αυξάνεται το πάχος, μην το φοβάσαι, φρόντισε για σένα ο… Προκρούστης, λίγη στοργή και μια προδέρμ, στο τέλος θα ‘σαι πούστης! Γιατί όλο ζορίζεσαι και δεν ευχαριστιέσαι, μα αν πολύ πια τα 'παιξες, μη μου στενοχωριέσαι… 310 Η ομοιοπαθητική, αυτά τα έχει λύσει κι αν πας στον ψυχαναλυτή, μπορεί να σε βοηθήσει. Αν πάλι ούτε και σ' αυτό βρήκες τη γιατρειά σου, για δες κάνα ριάλιτι ή πάρε τη γιαγιά σου τηλέφωνο και ζήτα της, μέντιουμ ή αστρολόγο, 315 κι αν ούτε τότε γιατρευτείς, τρέχα στον σεξολόγο! Μπλόκαρε το μηχάνημα, μην ψάχνεις την ψυχή σου, θες λίγη εκσπερμάτωση, αυτό είν' η ζωή σου! Και απ' αυτό μη νοιάζεσαι, έχει το μαγαζί μας ό,τι μπορείς να φανταστείς, όλα στη δούλεψή μας! 320 Δεν το 'δες; Στο φωνάζουμε με όλους μας τους τρόπους, το σεξ είναι το νόημα που κάνει τους ανθρώπους να είν' ωραίες μηχανές, να 'ναι καλά ζωάκια, το λένε κι οι τραγουδιστές και βγάζουνε δισκάκια, το λένε τα περιοδικά, το λεν οι διαφημίσεις, 325 δεν το 'πιασες; Δεν σου 'φτασαν τόσες ωραίες πλύσεις στον άρρωστό σου εγκέφαλο κι ακόμα αναρωτιέσαι; Όλοι στο λένε φίλε μου, αυτό είναι: «Δε γαμιέσαι;» Τι; Θέλεις να 'χει αίσθημα; Ε, πάρε το χαμπάρι, πως όλα είναι του μυαλού χημεία και παζάρι! 330 Δεν είναι τόσο δύσκολο να φτιάξεις κι ιστορία, να, κιόλας σου την φτιάξανε σε σήριαλ και βιβλία! Κάνε καμία προβολή, κούρδισε το μυαλό σου, είν' εύκολη η συνταγή, να βρεις τον άνθρωπό σου. Έχει ακριβώς στα μέτρα σου ρόλους να σου ταιριάζουν, 335 είναι γεμάτη η αγορά, χίλια καλά σου τάζουν. Αν ψάχνεις για πολύ σασπένς, προτίμησε καψούρα να μη γνωρίζεις που πατάς απ' την πολλή ζαλούρα, με χίλιες δύο προσφορές απ' τη βιομηχανία, τραγούδια ποπ και λαϊκά γεμάτα φαντασία, 340 που φτάνουνε ως και σ' αυτό, σου λεν ν' αυτοκτονήσεις, αν έχεις τέτοιο βάσανο, τι; Θέλεις και να ζήσεις; Ή σου κεντρίζουν το θυμό, αν μάγκας θέλεις να 'σαι, αφού αυτή 'ναι μ' άλλονε και μόνος σου κοιμάσαι, δεν θα σ' αφήσουνε γι’ αυτό να πας έτσι χαμένος, 345 πάρε καψουροτράγουδα και γίνε μεθυσμένος! Έχουν οινόπνευμα πολύ και πίστες και σόου μπίζνες, πλήρωσε για την τρέλα σου ή βάλε τα στις πρίζες, ραδιόφωνα, μα και cd ή τηλεορασούλα και ψήφισε διαγωνισμούς να βγαίνει πρώτη η Σούλα 350 ή εκείνος ο διασκεδαστής με τους χρυσούς τους δίσκους, στο κόλπο αυτοί σε βάλανε, μην τους αφήσεις τρίτους! Βρε, που θα βρεις καλύτερα, ούτε στις διακοπές σου ούτε στα tours and travelling, ούτε στον καναπέ σου! Τώρα, γιατί τον ψώνισες τον καναπέ στη σάλα, 355 αφού είσαι για τα μνήματα απ' την πολλή τρεχάλα; Ε, θα 'ρθει και η ώρα αυτή, όμως πάντα με μέτρο θα 'ρθουν τα φιλαράκια σου, θα φάτε καμιά Pesto θα γίνει ωραίο happening με μπύρες ή με ούζα, θα σπάσει η ρουτίνα σου κι η τύχη η γρουσούζα, 360 θα νιώσεις κι εσύ άνθρωπος σ' εκείνο το weekend σου, θα βγάλεις το σερβίτσιο σου και τότε ο καναπές σου, σίγουρα θ' αξιοποιηθεί για μια φορά ακόμα, μα αν όχι, αύριο στις 7.00 θα δείξουν ένα πτώμα! Αυτό που ψάχνουν να το βρουν εδώ και δέκα χρόνια… 365 Τότε θα νιώσεις κι ανθρωπιά, γιατί μες στα σαλόνια οι ειδήσεις τους μας βάζουνε πάντα στην πρώτη θέση να αποκτούμε άποψη με σπόνσορα την Pepsi. Γιατί που ξέρεις, να, μπορεί να έρθει εκείνη η ώρα, αφού όλα τα κατάλαβες στον καναπέ σου τώρα 370 και να σε βγάλουν μάγκα μου παράθυρο στο Mega ή σ' ένα πρωινάδικο να φτιάξεις μια μαρέγκα. Κι αν πάλι είσαι ντιπ για ντιπ και άποψη δεν έχεις, φαίνεσαι βλάκας, μπουνταλάς, μοιάζει να μην αντέχεις, μην το φοβάσαι, φίλε μου, έχεις ζουμί ως βλαμμένος, 375 δεν θέλουν να 'σαι οι εκπομπές και στενοχωρημένος. Δες, πλάκα και πολλά λεφτά έχουν οι «Αϋπνίες». Σ' αυτές τις after εκπομπές, γελάν και με κηδείες. Όσος κι αν είναι ο πόνος σου, όσο βλαμμένος είσαι, έχει η Ανίτα «όφωνο», την φήμη της για χτίσε! 380 Έτσι ένιωσε πανίσχυρη και κοίτα την σαρκάζει τον πόνο, την κατάντια σου, στην τσέπη της τα βάζει και της τη δίνεις φίλε μου και δεν το κρύβει διόλου, βγάζει και δόντια ενίοτε και κέρατα διαβόλου! Όμως το διασκεδάζουνε, γιατί έχει πολύ πλάκα, 385 πουλάει την τραγωδία σου, σε λέει και μαλάκα και όλα αυτά τα έχει στυλ και νιώθει πάντα ωραία. Θα 'θελα να 'ξερα, καλά κοιμάται κι έχει θέα; Ή μήπως τηνε κυνηγούν ζόμπι και τερατάκια, ίδια μ' αυτά στην εκπομπή που λέει πως έχουν πλάκα; 390 Θα 'θελα μία εκπομπή μ' εκείνη καλεσμένη να δείχνουνε το χάλι της κι αυτή να 'ναι φτυσμένη – άσε που πρόβλημα κι αυτό δεν φαίνεται να το 'χει, άμα της δώσουνε λεφτά, δεν λέω πως θα πει όχι – λοιπόν, και να γελάμε εμείς που τώρα κοροϊδεύει 395 κι ο Φρανκεστάιν θα το 'θελε, ίσως και να ζηλεύει, αυτό το κατασκεύασμα που μπόρεσε να γίνει, ζητώ συγγνώμη απ' το Θεό, γιατί αυτός θα κρίνει. Άλλωστε το ‘παν πως αυτό που φαίνεται μωρία, αυτοί που ίσως κλείνουμε μες στα ψυχιατρεία 400 – γιατί είναι κόπια η λογική κι η συμπεριφορά μας σε τούτο τον μεσαίωνα, βρίσκουμε το μπελά μας, αν τύχει και δεν μπαίνουμε εύκολα εμείς στην πρέσα που έχει η κοινωνία μας, ευθύς μας κλείνουν μέσα – ή αυτοί που κοροϊδεύουμε γιατί είναι σαν παιδάκια 405 ή κάτι βλάκες σαν και μας που γράφουνε στιχάκια και προσπαθούνε με αυτά να βγούνε τσίμα-τσίμα, γιατί δεν το ζηλέψανε το εύκολό τους χρήμα, το είπαν πως αυτοί χωράν αυτό που λεν Σοφία και όσοι βαυκαλίζονται γιατί έχουνε πτυχία, 410 θα φτάσουν οι απόψεις τους να 'ναι η φυλακή τους, γιατί δεν το κατάλαβαν πως δεν είναι δική τους, της πλάσης και του Δημιουργού η τέλεια Σοφία. Αυτή τσακίζει εγωισμούς, κεφάλια και πρωτεία! Τώρα, πολύ αν επιθυμείς σ' οθόνη να ποζάρεις, 415 έχει και άλλα χίλια δυο για σένα, μη φρικάρεις, έχει και πρωινάδικα, έχει τηλεπαιχνίδια, είπαμε και ριάλιτι, έχει και μια απ' τα ίδια, τρέχα και μπες μες στο κουτί ή κάτσε να το βλέπεις, έχει όλο γλέντια και χαρές, μη θλίβεσαι και πέφτεις. 420 Δες τι ωραία που περνούν οι διάσημοι παρέα, πίνουνε, τρων και χαίρονται, χορεύουν και ωραία, τους περισσεύει η χαρά, δείχνουν ευτυχισμένοι, όλα πηγαίνουνε καλά, γιατί να 'ναι θλιμμένοι; Και καμαρώνουν και πουλάν μία ωραία μούρη 425 και τρέχουνε τα σάλια σου για μάτι, ρε λιγούρη, μα αυτοί διαφημίζονται κι έτσι θα πάρουν φράγκα και τον τηλεπαρουσιαστή τον κάνουν μέγα μάγκα! Μα αφού θες να 'χεις όλα αυτά, το θέμα είναι άλλο: Μην τρως αέρα στα μυαλά και κάνεις τον μεγάλο, 430 είπαμε φαντασίωση να έχεις, να σ' αρέσει, όμως να μη παρασυρθείς και χάσεις και τη θέση! Το θέμα είναι να μείνουμε σ' αυτό το μοντελάκι, γιατί αλλιώς το «concept» τους δε λειτουργεί, ρε Λάκη! Να είσαι εργασιομανής, πάντα η δουλειά σου πρώτη, 435 να μη σε καταντήσουνε αργόσχολο και πότη. Και ν' αποδίδεις στη δουλειά, ήσυχο μυρμηγκάκι, γιατί είναι αυτό το τέλειο, το πιο «trendy» στυλάκι. Για να ‘ναι έτσι ο χρόνος σου, χρήμα τους, δεν το πιάνεις; Δούλεψε σαν να πρόκειται ποτέ να μην πεθάνεις! 440 Θ’ αρμέξουν το πενθήμερο σαν να 'σαι αγελάδα και θα σ’ αφήσουν το weekend να βόσκεις στη λιακάδα. Έτσι ακριβώς και πιο πολύ, σαν τα κτηνοτροφεία, το λέει κι η υγιειονομική που 'χουν υπηρεσία, όπως και τα ζωάκια μας κι εσένα θα σφραγίσουν, 445 προς το παρόν με ΑΦΜ θα σε καταχωρήσουν, μα έχει κι άλλη, φίλε μου, σφραγίδα η ιστορία, δεν δραπετεύουν έτσι απλά απ' τα κτηνοτροφεία! Μα εσύ όμως έχεις κι αμοιβή, δεν είσαι σαν τα ζώα. Αν πει ο «Τειρεσίας» τους πως όλα είν' αθώα 450 και δεν χρωστάς εδώ κι εκεί και όλα είν' εντάξει, άντε ρε τυχεράκια μου, σου δίνουνε κι αμάξι! Και κοίτα, μην το αρνηθείς, γιατί είναι ευκαιρία, η πρώτη δόση άτοκη το 3003! Γιατί έχουνε να παίρνουνε ως τότε τ' άντερά τους, 455 θα εισπράττουν και θα κάθονται και τα τρισέγγονά τους, μα τα δικά σου θα χρωστάν τα μαλλιοκέφαλά τους, δεν θα 'χουν ούτε κόλλυβα να κάνουν στη γιαγιά τους! Έχει όμως κι άλλη αμοιβή για την σκληρή δουλειά σου, οι τράπεζες σε σκέφτονται, βγάζουν τα δάνειά σου, 460 κάθε λογής, στεγαστικά και για ό,τι είναι ανάγκη, ίσως και σεξουαλικά να δώσουν, ώστε η Μάγκυ να 'ρθει τώρα στο σπίτι σου και να σε ικανοποιήσει και ξεστραβώσου φίλε μου αυτή ‘ναι η μόνη λύση… Το είπε και ο Ασκητής , το σεξ είν' πρώτο απ' όλα! 465 Πλύσου εσύ κι ετοίμασε dinner με κόκα κόλα κι αν έχεις κάποιο πρόβλημα, αγόρασε viagra, μα κοίτα «καβαλάρη» μου μη φτάσεις και στα άκρα κι ύστερα σε μαζεύουνε λιώμα με κουταλάκι, είπαμε να ευχαριστηθείς, μα όχι να πάθεις κάτι! 470 Πρέπει ακριβώς ν' ακολουθείς το «νι» μα και το «σίγμα», όπως το λέει ο Ασκητής και να μην είσαι χύμα. Μα ας μην ξεχνιόμαστε, γιατί το πιο μεγάλο θέμα, είναι το πώς οι τράπεζες σου πίνουνε το αίμα. Γι’ αυτό πολύ σε αγαπούν, συνέχεια σου το λένε, 475 σε παίρνουν στο τηλέφωνο, σχεδόν φτάνουν να κλαίνε από την αγωνία τους, μην κάτι και σου λείψει ή μήπως δεν σου είπανε την προσφορά πριν λήξει. Είναι εδώ ο «Βερόπουλος» , για να 'μαστε κεφάτοι, τσίμπα εσύ στις προσφορές κι ύστερα κάτσε φάτη! 480 Όλα εδώ αγοράζονται και έχει πολύ χρήμα, ας μην το βλέπεις σε ρευστό, αυτό δεν είναι κρίμα και ας σε στίβουν στη δουλειά, λεφτά δεν θα 'χεις πάλι, μα μην το στενοχωρηθείς, το μαύρο σου το χάλι, γέμισ' το πορτοφόλι σου μ' αέρα και με κάρτες. 485 Έτσι το νιώθεις φουσκωτό, γιατί μπορείς με δαύτες να πάρεις ό,τι επιθυμείς κι αν κάτι σου ξεφύγει, παντού είν' οι διαφημίσεις τους, γιατί η ζωή είναι λίγη. Δεν προλαβαίνεις να σκεφτείς όλες σου τις ανάγκες, μα κάτσε και χαλάρωσε, γιατί ξέρουν οι μάγκες, 490 τι θες και τι χρειάζεσαι και ν' ακριβολογούμε, δεν είν' πως το γνωρίζουνε μα το δημιουργούνε! Γιατί το ξέρουνε καλά το δημιούργημά τους, το κάναν και σπουδή μες στα… Πανεπιστήμιά τους! Μάρκετινγκ τ' ονομάσανε και όποιος το σπουδάζει, 495 κατέχει τον συνάνθρωπο πώς να εξαναγκάζει να αγοράσει κατιτίς, αφού πρώτα τον πείσει ότ' είν’ καλό κι ότι χωρίς αυτό δεν θα επιζήσει. Δεν είναι πια και για ντροπή στον ψεύτικο καιρό μας, τον άνθρωπο τον δημιουργεί το άρρωστο μυαλό μας 500 κι έτσι γινόμαστε «θεοί» και φτιάχνουμε ανθρώπους, όπως μας πει το μάρκετινγκ, που βρίσκει όλο τρόπους να μας τραβάει απ' αυτό που λέμε επιθυμία κι ύστερα να μας οδηγεί σε μαύρη απελπισία. Να κυνηγάς ολημερίς τριγύρω την ουρά σου, 505 ν' αυξάνονται οι ανάγκες σου, να φθίνουν τα λεφτά σου, όλο και περισσότερο να κυνηγάς εκείνα που υπόσχονται τη χορτασιά, μα αυξάνουνε την πείνα. Να ψάχνεις κάτι να χαρείς, για να ξεχνάς τον τρόπο που σε υποχρέωσε να ζεις αυτό το μάταιο κόλπο. 510 Να θες λιγάκι διακοπές μήπως και την διακόψεις αυτήν την άχαρη ζωή και ψάξεις νέες όψεις, όμως κι αυτό το ξέρουνε και το 'χουνε προλάβει, είναι δικό τους το χωριό και όλοι οι εργολάβοι κάνανε κάθε απόδραση να είναι ουτοπία 515 και φτιάξανε τουριστικά όλα τα ωραία τοπία. Να πλησιάσεις δεν μπορείς απ' την πολλή ακρίβεια, μα δίνουν δάνειο και γι’ αυτό, φτιάξανε και καλύβια, για όσους θέλουν φυσική ζωή με οξυγόνο, τους άλλους τους ξαπλώσανε με μια σεζλόνγκ στο δρόμο, 520 μα είναι ακριβότεροι οι φυσικοί οι τρόποι, κάποτε τους διαλέγανε οι πιο απλοί ανθρώποι και τώρα είν' ανάποδα είναι για τους πλουσίους, οι φυσικές επιλογές δεν είναι για αθλίους! Όχι πως δεν θα πάρουνε και απ' αυτούς τα φράγκα, 525 αυτούς τους βάλαν να μοχθούν να φτιάξουν μια παράγκα, που να 'χει κλιματιστικό, κοντά στην παραλία, μ' ομπρέλα κι αναψυκτικό που κάνει ευρώ τρία! Πάλι καλά τουλάχιστον αυτά τα φτωχαδάκια, φυλάνε στην καρδούλα τους κάποια παραμυθάκια 530 κι όσο κι αν τους ρουφήξουνε το αίμα με καλαμάκι, αυτοί πάνε τη βόλτα τους και πιάνουν τραγουδάκι, για κείνη την παλιά ζωή και παρελθοντολάγνα ζούνε σαν νεκροζώντανοι κι ακούν τον κάθε Τράγκα να μυξοκλαίει για πάρτη τους κι έτσι δικαιωμένοι , 535 γέρνουνε στο κρεβάτι τους και είν' ευτυχισμένοι, γιατί κοιμούνται από ‘δω τον ύπνο του δικαίου μέχρι να φτάσει κι η στιγμή, του ύπνου του τελευταίου! Μα ίσως και καλύτερα, ίσως και πιο ωραία να 'ναι αυτή η κατάσταση, απ' την ωραία θέα, 540 το φυσικό τοπίο τους, το τέλεια φροντισμένο, που είναι παραδοσιακό, μοντέρνο ή φτιαγμένο να μοιάζει ατημέλητο να 'χει και κουτουκάκι, άσ' τα και είναι, φίλε μου, το ίδιο μαγαζάκι. Άντε και να τους ξέφυγε καμιά καλή καβάτζα, 545 προς το παρόν το χάσανε ή σκέφτηκαν μπροστάντζα να 'χουν την εξασφάλιση, πως οι ψαγμένοι τύποι, εκεί θα εκτονώνονται να μην τους μπουν στη μύτη κι έτσι να τα ‘χουν όλ’ αυτά από χέρι ελεγμένα. Έχουν αυτοί τον τρόπο τους να πάρουν κι από σένα, 550 που δεν υποψιάστηκες πως διακοπές γυρεύεις, για να χτυπήσει η καρδιά και έτσι τα μπερδεύεις: Τι το χρειάζεται η ζωή να 'χει το διάλειμμά σου; Αν ήτανε αληθινή, δε θα 'ταν πρόβλημά σου να θες να κάνεις διακοπές, τι να διακόψεις, σκέψου, 555 εσύ ο ασυμβίβαστος,για ψάξου και γυρέψου! Μήπως αυτό που λες ζωή, ακόμη κι αν διαφέρεις, είναι λιγάκι άνοστο και δεν θα καταφέρεις κι ας έχει το κεφάλι σου ωραίες θεωρίες να ζεις όπως στο κάμπινγκ σου κι όπως στις παραλίες; 560 Σε είδα, γιατί ήμουνα εκεί κι εγώ πριν χρόνια, κάτω από τ' αρμυρίκια μας, τζιτζίκια και τριζόνια, μα εμείς κι απ' τα τζιτζίκια αυτά ήμασταν πιο ωραίοι, βράζαμε στο τσουκάλι μας φαγάκι και σαν νέοι που ήμασταν, γουστάραμε γύρω από τη φωτιά μας, 565 το μαύρο, την κιθάρα μας και κάποιον έρωτά μας. Μα πάντοτε έφταν’ η στιγμή, ερχότανε η ώρα, που ‘φτανε το φθινόπωρο, έπιανε καμιά μπόρα, το πανηγύρι τέλειωνε και τα κεφάλια μέσα. Μαζί με τα τζιτζίκια μας την τρώγαμε την πρέσα, 570 γιατί ο χειμώνας ζύγωνε κι άντε να μαζευτούμε, ν' ακούμε καμιά μουσική και να ονειρευτούμε: Τι ωραία τα καλοκαίρια μας! Γιατί μικρά να είναι; Ως κι οι φωτογραφίες μας, φωνάζουν: «Έτσι μείνε!» Όμως δε γίνεται αυτό, γιατί μες στο χειμώνα 575 θέλεις λεφτά για θέρμανση και γίνεσαι σαν πτώμα, πήζοντας στο οκτάωρο κι ασπρίζει το κορμί σου… Αλήθεια, που 'ναι η αγάπη σου η καλοκαιρινή σου; Σαν να 'ναι λίγο πνιγηρή τώρα που 'γινε σχέση, πάλι καλά που είναι κι αυτή, όμως κι ας σ' έχει δέσει. 580 Ή μήπως και χωρίσατε, γιατί το καλοκαίρι είναι τα πράγματα αλλιώς για σένα και το ταίρι; Αν σ' αυτήν την περίπτωση εσύ 'σαι φιλαράκι, αυτό που ζεις δεν είν' ζωή, μα χειμερία νάρκη. Άντε να φτάσει γρήγορα και τ' άλλο καλοκαίρι, 585 οι διακοπές είν' η ζωή και τ' άλλο είναι καρτέρι. Θα φτάσω και σε σένανε, φίλε μου, που 'σαι ωραίος, που 'σαι και δημιουργικός και διάσημος και νέος. Για σένα είναι αληθινά όλα καλά και άγια, σ' είδα και στην τηλεόραση και δεν κολλάς στα πάγια. 590 Αχ, να 'μουν έτσι τυχερός, να ήμουν σαν και σένα! Όλοι να με θαυμάζανε και να 'χα κι εγώ ένα τέτοιο ωραίο εξοχικό με θέα στο Αιγαίο να το 'φτιαχνε αρχιτέκτονας με όνομα σπουδαίο! Το βλέπω και σαν όνειρο μοιάζει σαν παραμύθι. 595 Εκεί ξεχνιέσαι αληθινά και φτιάχνεις νέα ήθη, μπορείς και ονειρεύεσαι, δημιουργείς για μένα. Γι’ αυτό ανοίγω την tv και στα 'χω πληρωμένα το σκάφος, το τζιπάκι σου, τα σπίτια και το στυλ σου. Μη μου στερήσεις, άρχοντα, μόνο την έμπνευσή σου! 600 Θα χάσω το κουράγιο μου, αν κάποιος δε μ' εκφράζει, αν δεν πουλάει την τέχνη του κι εγώ αν δεν κάνω χάζι κι όχι να την πουλάει φθηνά, μονάχα για να ζήσει αυτόν τον μάγκα, μάλιστα, τον θέλω να πλουτίσει! Γιατί τα λέει μια χαρά στο σύστημα με φόρα. 605 Τι, να μην το εισέπραττε αυτό σε χρήμα τώρα; Ριχ' τα εσύ, αστέρα μου, κι εγώ θα στα πληρώνω, γιατί εγώ για πάρτη σου να ξέρεις καμαρώνω. Σαν είδωλο και σαν Θεό εγώ σε προσκυνάω, αφού δε μ' άφησαν καμιά αλήθεια ν' αγαπάω. 610 Δεν το αντέχω είν' αυτό μεγάλη αδικία, γιατί η ανθρωπότητα σε κάθε κοινωνία έβρισκε και εκτόνωνε τη δίψα για λατρεία· στην απομυθοποίηση μένει η καρδιά μας κρύα. Κι αφού Θεό δεν έχω εγώ, έτσι, για να λατρέψω, 615 θα ψάξω να βρω είδωλα και πίσω τους θα τρέξω. Με γλώσσα ως το πάτωμα απ' την πολλή τρεχάλα, θα μπω σ' εκείνο το fan club, γιατί μου τρέχουν σάλια να μάθω οι λατρείες μου πως ζούνε, τι φοράνε; Που τρώνε; Που κοιμήθηκαν; Θα φάνε ή δεν θα φάνε; 620 Ποιόνε ερωτευτήκανε, τα 'χουν ή τα χαλάσαν; Φοράνε προφυλακτικό κι αν ναι μήπως το σπάσαν; Και θα ταυτίζομαι μ' αυτούς ρουφώντας ένα-ένα, όλα τα πλάνα της ζωής που δείχνει ο Antenna, το Star, το Mega κι όλα αυτά τα πλούσια κανάλια, 625 εκεί είναι η αληθινή ζωή, και η δική μου χάλια. Μα μ' αγαπούν κι εμένανε με βγάζουν στις Eιδήσεις, η ακροαματικότητα και οι σφυγμομετρήσεις το δείχνουν πως με έχουνε τον πρώτο τους πελάτη! Προβάλουν είκοσι φορές εμένα τον σακάτη 630 και μάλιστα ανάμεσα σε ωραίες διαφημίσεις, πες μου, να μην τους τις χρωστώ τέτοιες σπουδαίες διακρίσεις; Αφήνω την τηλεόραση να παίζει ως και στον ύπνο μη νιώσουν πως με χάσανε, να με νομίζουν ξύπνιο και για να είμαι ειλικρινής, να, θέλω και παρέα, 635 να ροχαλίζω μόνος μου δεν είναι και ωραία. Μ' αφήσανε οι φίλοι μου, μ' άφησε κι ο δεσμός μου, το είδαν πως είν’ η tv, ο άλλος εαυτός μου. Μα δεν σκοτίζομαι κι εγώ, τόσα κανάλια έχω, βουτάω το τηλεκοντρόλ και όλα τα αντέχω. 640 Ίσως το ρίξω και εγώ στη δημοσιογραφία, γιατί έτσι παίρνεις και λεφτά και είσαι αφασία! Και όλοι σε θαυμάζουνε, γυρνάει κι ο δεσμός σου, κι έτσι τον δένεις δια παντός καλά τον γάιδαρό σου. Και ας μην ξέρεις τίποτα, αμόρφωτος ας είσαι, 645 δεν είναι πρόβλημα αυτό, μες στο «γυαλί» αν είσαι και κάποιοι να σε φτύσουνε, δεν είσαι συ φτυσμένος. Κι αν τύχει κάποιος να σε δει θα κάνει σαν χεσμένος! Γιατί πλάκα θα πάθαιναν, αν στην tv σε βλέπαν κι ύστερα live, ζωντανό, τα αυτάκια τους θα πέφταν. 650 Ενώ στην περιφρόνηση τώρα σε έχουν μόνο κι η αποδοκιμασία τους σε γέμισε με πόνο! Ή μήπως είν' καλύτερο, αφού είμαι ωραίος τύπος να πάω στο «fame story» τους που είν' ο δούρειος ίππος, στην Τροία τους μέσα να μπω και να την κατακτήσω, 655 γιατί να βλέπω απ' την tv; Δεν πάω να κερδίσω; Και χρήματα και δόξα εγώ, να 'μαι σαν τους Θεούς μου και που το ξέρεις ίσως βγω πρώτος, ώστε ο παππούς μου θα φύγει απ' το κάδρο του, ως και η Τζόντι Φόστερ δεν θα 'χει τέτοιο φοβερό, τόσο μεγάλο πόστερ! 660 Δεν είναι τόσο δύσκολο και ας μην τραγουδάω, είμαι λιγάκι όμορφος κι έτσι το ξεπερνάω, μα και να ήμουν άχαρος και άσχημος ακόμα, με μύτη σαν τυρόπιτα και με τ' αυτιά στο στόμα, όλα τα φτιάχνουν σε αυτή την τέλεια Ακαδημία, 665 το λέει κι η λέξη, η αφάνεια είναι επιδημία . Γι’ αυτό θα τρέξω και ευθύς θα πω ένα τραγούδι, «του Κίτσου η μάνα κάθονταν», με λούπα και με ούτι! Γιατί είναι ωραίος αχταρμάς και πάρα πολύ θ’ αρέσει, θα βάλω μπότες κάου-μπόι και στο κεφάλι φέσι, 670 θα μάθω να 'χω σκηνική τέλεια παρουσία, θα με βραβεύσει η επιτροπή που είναι αφασία, κάτι καημένοι, άσχετοι, ατάλαντοι και βάλε, που γίναν έτσι ειδικοί και διάσημοι, μεγάλε, με πόζα ακαδημαϊκή που ούτε κι ο πρύτανής μας 675 δεν έχει ούτε και ο υπουργός της άθλιας Βουλής μας. Καλά, μια και το είπαμε, δεν έχει πολύ πλάκα, που μπέρδεψαν τους ρόλους τους κι ο ένας του άλλου ατάκα δανείζεται και μας τη λέει και δες στους στις αφίσες! Ποιός είναι ο πολιτικός και ποιός είναι στις πίστες; 680 Ποτέ μου δεν κατάλαβα, γιατί το ίδιο λένε: «Ψηφίστε μας στην εκλογή γιατί αλλιώς θα κλαίμε!» Άλλωστε οι πολιτικοί λόγοι και τα τραγούδια είν’ προϊόν «μαϊμού», ψευτιές και πλαστικά λουλούδια. Δεν λέν’ όμως επίσημα πως βλάπτουν την υγεία. 685 Αυτό το λένε μόνο για την τέλεια κοροϊδία, για να νομίζεις πως εσύ, αν κόψεις το τσιγάρο, θα ζεις σαν τα ψηλά βουνά, δεν θ' ανταμώσεις Χάρο. Δε φτάνει η εξάρτηση που είναι το βάσανό σου, δε φτάνει η αηδία σου που είναι και έξοδό σου, 690 δε φτάνει που σε έφτασαν να ψάχνεις στον καπνό σου αυτό το οξυγόνο σου που κλέβουν κάθε τόσο… Λεν επιπλέον πως νοιάζονται για την καλή σου υγεία, το 'δαμε αυτό και στα σχολειά και στα νοσοκομεία, στο ΙΚΑ τους, στο ΤΕΒΕ τους και σ' όλα τα Ταμεία 695 και στην υγειονομική που 'χουν υπηρεσία, που αφήνει τους εμπόρους τους στην τέλεια αυθαιρεσία. Δολοφονούνε συνεχώς και δεν μας δίνουν μία εξήγηση, ούτε δραχμή γιατί είναι συμμορία. Πότε άρρωστα κοτόπουλα, πότε τρελά μοσχάρια, 700 πότε ληγμένα γάλατα και πότε ψόφια ψάρια, μεταλλαγμένα λάχανα και χημικές ουσίες, που είναι δηλητήρια για μας, μα περιουσίες χαρίζουν σ' ασυνείδητους κλέφτες κι εγκληματίες που βρίσκουνε σαν ύαινες σε πτώματα τις λείες. 705 Αυτό είν’ ελεύθερη αγορά και μόνο αυτή το έχει ετούτο το προνόμιο κι εσένανε σε τρέχει, όχι να είσαι αραχτός, εκτός κι αν τους πληρώνεις, μα σίγουρα όχι καπνιστής γιατί τους τη λερώνεις την καθαρή ατμόσφαιρα και την καλή σου υγεία. 710 Θες να πεθάνεις μόνος σου; Αυτό είναι προδοσία! Γιατί και με το θάνατο έχουνε εταιρεία… Ούτε σ' αυτό ελεύθερος δεν είσαι, γιατί αξία έχει μεγάλη ο τρόπος τους και η δολοφονία είναι ειδικότητα αυτωνών και φυσικά η κηδεία! 715 Κι εκεί το αίμα θέλουνε ως και του πεθαμένου και φόρο για τον συγγενή τον πόνο του καημένου. Γιατί είναι εδώ Καρπάθια, εδώ είναι τα thrillers κι είναι αυτοί οι δράκουλες, κομψά βαμπίρ και killers. Πού να βρεις ο έρμος γιατρειά, κοίτα το «fame story» 720 και μην ξεχάσεις στη γιαγιά και πεις κανένα «sorry» και κείνη ακούσει ανήσυχη πως χάλασε το στόρι, εκείνο εκεί του σαλονιού που το 'χε από κόρη, γιατί είν' κουφή η έρημη και έφαγε ένα χάπι, που έγραφε «ελιξήριο» και το 'χε στο ντουλάπι. 725 Ξέρεις, της το 'δωσαν αυτοί που πήγε τις προάλλες, τα κέντρα αδυνατίσματος, της ομορφιάς οι σάλες, για να 'ναι πάντα γκόμενα και άρχισε να μοιάζει σαν να 'ναι ζόμπι νεαρό και έχει πολύ χάζι. Μα είν’ και θλιβερό πολύ να βλέπεις να ποζάρει 730 σαν κοριτσόπουλο, επειδή ψώνισε απ' το παζάρι βαφές μαλλιών, καλλυντικά κι έγινε καρναβάλι, ενώ στ' αλήθεια είναι σαν ένα αδειανό τσουβάλι. Λυπάμαι, γιατί σεβασμό έχω για τα γερόντια, μα αυτά είναι άλλη περίπτωση, φοράν καινούρια δόντια. 735 Μα αυτό δεν είναι τίποτα, είναι ξεπερασμένο. Πάει μακριά η βαλίτσα μας σ' αυτό το σάπιο τρένο! Εδώ, βρε, καταντήσαμε να θέλουν να μας φτιάξουν κι αυτό το φυσικό μας look, μας λεν πως θα τ' αλλάξουν. Και κοίτα, να, μας έπεισαν να γίνουμε σαν κούκλες, 740 αφού πρώτα μας είπανε πως μοιάζουμε πανούκλες. Ρίξαν μοντέλα-πρότυπα κι είπαν να γίνουμε ίδιοι, όλοι πανομοιότυποι, κανείς μην ξεχωρίζει. Κάνανε ωραίο μάρκετινγκ και πλύση εγκεφάλου κι η πλαστική χειρουργική κατάφερε εξάλλου, 745 τι θέλεις, μύτη ή αυτιά, στήθος ή την κοιλιά σου, θαρρείς κι είναι κοτόπουλου μερίδα η αφεντιά σου, όλα στα κόβουνε αυτοί και φτιάχνουν ότι θέλεις, αφού είσαι κρέας σε πείσανε να μοιάζεις της αγέλης. Μέχρι και μάτια αλλάζουνε, διάλεξε εσύ το χρώμα. 750 Το μόνο που δε βρήκαμε και ψάχνουμε ακόμα, είναι πώς να τα κάνουμε να βλέπουν τα καημένα κι όχι να βλέπουν τα σκατά σαν όστρακα ανοιγμένα και να ζητούν εκεί να βρουν ένα μαργαριτάρι, αυτοί φτιάχνουνε τ' άλογο να μοιάζει με μουλάρι. 755 Γι’ αυτό δεν ξέρουμε πια, τι θέλουμε, τι μας πάει μέχρι και φύλο αλλάζουμε κι αυτό δε μας χαλάει. Αυτό είναι επανάσταση, αυτό είναι ελευθερία, το τρίτο φύλο κυβερνά όλη την κοινωνία. Αυτό που είν’ επιλογή κι όχι επιβεβλημένο. 760 Στη χώρα των ελεύθερων είναι ξεπερασμένο να είσαι ό,τι αποφάσισε η φύση, αυτό φτάνει! Θα είσαι ό,τι σου ‘πανε να γίνεις, τι φουστάνι, τι παντελόνι, άλλαξ' το! Αρκεί να γράφει πάνω τη φίρμα τους, το σχεδιαστή και κάτι παραπάνω 765 κοστίζει, να τη ξεπερνάς τη φύση, που άκου λέει! Τόλμησε κι αποφάσισε για σένα πως να ρέει, η τάδε η ορμόνη σου και αν θα έχεις κάτι ανάμεσα στα πόδια σου, πώς θα 'σαι στο κρεβάτι! Ε, όχι! Καταπίεση σου είπανε πως είναι. 770 Άλλαξε εσύ το φύλο σου και ό,τι θέλεις γίνε· άντρας, γυναίκα, ό,τι θες, ή τραβεστί ή γκέι, γκέισα μέχρι και «διπλός», αυτοί είναι οι πιο ωραίοι! Γιατί έχουν για επιλογή ολόκληρο πλανήτη κι αν θέλουνε πολλούς μαζί, πρέπει ν' αλλάξουν κοίτη. 775 Να πάρουν μεγαλύτερη μ' ένα τεράστιο στρώμα, μα πρέπει να πληρώσουνε κι οι εραστές ακόμα που μια φορά ξαπλώσανε σε τούτο το κρεβάτι, ακόμα κι αυτοί οι δύστυχοι που πήραν μόνο μάτι. Τώρα η δυνατότητα που 'χεις είναι μεγάλη, 780 αυτό είν' αλήθεια, άκουσε, όμως και μία άλλη: Είν' η ψυχή μας άφυλη όπως και των αγγέλων, μα αυτή δεν θέλει εγχείρηση, ούτε φοράει καπέλο. Κι άμα εσύ της έδινες λιγάκι σημασία, δεν θα σου ήταν πρόβλημα που Μήτσο αντί Τασία, 785 σε είπαν και σου δώσανε να παίζεις με τη μπάλα κι όχι με κούκλες, της ψυχής της πρέπουνε τα άλλα. Αυτά που λέει ο ποιητής πως είναι τα μεγάλα κι όχι να εγκλωβίζεται στα Σούσα μες στη σάλα, μες στη χλιδή και την ψευτιά του μέγα Αρταξέρξη, 790 να πνίγεται και να ζητά μια πόρτα για να τρέξει, ν' αφήσει πια τις αγορές και τα ωραία παζάρια και ν' ανοιχτεί στις καλαμιές να τρέξει στα λιβάδια, να ψάξει να βρει γιατρειά, λιγάκι οξυγόνο! Δε φταίει το κορμάκι σου, που εσύ γυρεύεις μόνο 795 στου σώματος την ηδονή τον έρωτα να νιώσεις, μα τα φτερά του έκοψες κι αντί να μετανιώσεις, τα 'βαλες με τα γένια σου, τα ρούχα, τις κινήσεις και νόμισες έτσι απλά, πως θα βρεις να ανοίξεις εκείνα εκεί τα όρια που σου 'βαλε η φύσις. 800 Εκείνη σ' έχει ελεύθερο κι αν σου 'δωσε επίσης το σώμα αυτό, το φύλο σου και ό,τι σου τη δίνει, είναι για να στραφείς εκεί που αλήθεια θέλει εκείνη: Στο ότι είσαι ελεύθερος στο πνεύμα κι αυτό φτάνει! Μα εσύ απ' αυτό προτίμησες ένα ωραίο φουστάνι, 805 γιατί βλέπεις τον έρωτα μονάχα στο κρεβάτι και τόσο άγρια που πεινάς, μας έβαλες στο μάτι. Και σε καθόρισε αυτό, γι’ αυτό φοράς συνέχεια περιβολή σεξουαλική κι απ' την πολλή ανέχεια, δηλώνεις πάντα και παντού και στη δουλειά σου ακόμα, 810 τι ψάχνεις και τι λαχταράς στο ερωτικό σου στρώμα. Μοιάζεις με ζώο άγριο που όπου βρει χιμάει, που το ένστικτό του τ' οδηγεί να τρώει και να πηδάει. Εντάξει είν’ δικαίωμα ο άνθρωπος να επιλέγει κι αν θέλει να 'ναι ά-λογο, τότε ας τον ιππεύει, 815 όποιος γουστάρει και μπορεί, μα αυτός να μη μιλάει, γιατί τον θηριοδαμαστή πρέπει να προσκυνάει! Αυτός του δίνει την τροφή, αυτός του βρίσκει ταίρι κι άμα δεν κάτσει φρόνιμα, μαστίγιο έχει στο χέρι. Κι αν αυτό τώρα, φίλε μου, σου μοιάζει ελευθερία, 820 τότε να ξέρεις στη σωστή πως ζεις την κοινωνία! Αν όμως έρθει η στιγμή να θλίβεται η ψυχή σου, πες μου πού την θυμήθηκες ήταν κι αυτή μαζί σου; Σ' αυτό που είναι μια ξερή αγοραπωλησία, που δίνεις-παίρνεις ηδονή μέχρι να 'ρθει αηδία; 825 Είναι στ' αλήθεια θλιβερό, γιατί η ευαισθησία που έχεις, συνειδητοποιεί ότι η ψυχή είναι μία κι είναι στ' αλήθεια άφυλη κι ελεύθερη, άμα θέλει να βρει και να 'χει ενότητα, όχι όμως στην αγέλη. Μπορεί, αν θέλει, ν' αγαπά ολόκληρο τον κόσμο, 830 μα όχι και να τον πηδά, γιατί μ' αυτόν τον τρόπο διαχωρίζεσαι απλώς και φτιάχνεις άλλη ομάδα κι εντάσσεσαι με την ορμή που έχει η αγελάδα, άμα σαλτάρει μια φορά και φανταστεί πως είναι ταύρος, και τότε αλίμονο! Εκεί που είσαι μείνε! 835 Γιατί θα τρέξει πάνω σου για «να σου την φορέσει». Ποιά; Άσ' το μην το συζητάς, καλά που έχουν δέσει τις αγελάδες που εντελώς τρελάθηκαν και πήγαν αμέσως στο σφαγείο τους κι εκεί τις καθαρίσαν. Μα εκείνη δεν το ήξερε η δόλια, η φουκαριάρα 840 πως μόνο straight ο άνθρωπος την ήθελε στη σχάρα κι έχασε έτσι την σωστή στον άνθρωπο θυσία. Ξέρεις για αυτές δε φτιάξανε ακόμα ψυχιατρεία, που απορώ για ποιές ψυχές τα φτιάξαν και τα έχουν, για αυτές που δεν αντέχουν στο καβούκι τους και τρέχουν; 845 Αφού το σώμα φυλακή το κάναμε να είναι. Κι άμα στη δώσει μέσα εκεί και πνίγεσαι… «Για πίνε! – σου λένε – τα χαπάκια σου και κάτσε στο κλουβί σου!» Απ' το ψυχιατρείο τους θα βγεις μα η φυλακή σου, όσα και να της δώσουνε ν' αλλάξει εκείνη ρούχα, 850 πάλι θα είναι φυλακή απαίσια και μουντρούχα. Όχι γιατί η φύση μας το έκανε το σώμα, για να 'ναι τέτοια φυλακή, μα γιατί είπε ακόμα να ‘ναι το σπίτι της ψυχής ή αν θέλεις κι ο ναός της, να 'χει παράθυρα ανοιχτά, να δέχεται το φως της! 855 Μα εμείς κι η απληστία μας το κάναμε να μοιάζει ντουβάρι αδιαπέραστο και έτσι μας τρομάζει. Ούτε να βγει, ούτε να μπει του Έρωτα το δώρο να ψάχνεις λίγη χορτασιά, στης λαιμαργίας τον κόρο. Κι αυτό να κάνει πιο πηχτή την ύλη απ' το ντουβάρι 860 κι εσύ να νιώθεις όμορφος, να το 'χεις και καμάρι!... Κι εγώ κάποτε το 'νιωσα, μα μ' έπνιξε λιγάκι και κάθισα και έγραψα ετούτο το στιχάκι: «Ελευθερία ή θάνατο, καρδιά μου, τι γυρεύεις; "Ελευθερία" να χάνεσαι ή θάνατο να φεύγεις;» 865 Κι εκείνη μου απάντησε πως άλλη ελευθερία ζητάει να βρει η καρδιά και άλλη η κοινωνία. Αυτή που ψάχνει η καρδιά θέλει «αρετή και τόλμη!». Την άλλη την κοινωνική, την ψάχνει στην Στοκχόλμη, στο Άμστερνταμ, στην Αφρική, σε Άσραμ στην Ινδία… 870 Μα άλλο είναι λευτεριά κι άλλο γεωγραφία. Ακόμα και στους ένδοξους κοινωνικούς αγώνες, η ελευθερία δεν κρατά για πάντα στους αιώνες. Και τι είναι αυτή η λευτεριά, αν πρόκειται να λήξει και σαν παγάκι στη φωτιά, να χρεωθεί την τήξη; 875 Οι σχέσεις είν' ελεύθερες, μα εμείς είμαστε σκλάβοι, γιατί τις πήρε λάφυρα πειρατικό καράβι, που θέλει την καρδούλα μας να έχει μες στ' αμπάρι και τα κορμιά μας να πουλά σε όποιο βρει παζάρι. Κι αφού οι σχέσεις γίνανε μια σκέτη κοροϊδία, 880 τη μοναξιά την έλυσε η τηλεπικοινωνία. Ποτέ δεν θα 'σαι μοναχός και θα 'χεις συντροφιά σου όλον τον κόσμο δίπλα σου στα τρία κινητά σου. Ένα για τα προσωπικά, ένα για τις δουλειές σου κι ένα για τα μηνύματα, ψήνει και τον καφέ σου, 885 γιατί οι δυνατότητες που έχει είναι σπουδαίες, σε λίγο θα το βγάλουνε να έχει δυο κεραίες. Μια θα 'ναι εσωτερική και θα σου την φυτέψουν βαθιά μες στον εγκέφαλο, για να μπορούν να κλέψουν ιδέες, συναισθήματα, τα σχέδια, τα όνειρά σου, 890 θα 'χουν κι ένα τηλεκοντρόλ για να μην είν' δικά σου και θα σου τα ρυθμίζουνε όπως αυτούς συμφέρει. Τηλεκατευθυνόμενος θα είσαι και στο χέρι θα σ' έχουνε, πουλάκι μου, και θα 'ναι δωρεά τους! Όχι πως δεν θα πληρωθούν, αυτό είναι σύστημά τους… 895 Έχουν αυτοί τον τρόπο τους, όλα στα δίνουν δώρα και στα γυρεύουνε διπλά, όταν θα έρθει η ώρα. Κι αν απορείς η άλλη του κεραία που θα μπαίνει, φόρεσε τσίγκινο βρακί, γιατί άμα μπει δε βγαίνει. Κοίτα εσύ να το κρατάς πάντα το κινητό σου, 900 την ακτινοβολία του μη χάσεις ούτε τόσο! Εκεί στο στήθος σου κοντά, στη δεξιά σου τσέπη να έχει κι η καρδούλα σου, της φίρμας του την αίγλη. Και θα 'σαι ωραίος «Γερμανός», ωραίο ρομποτάκι, δεμένος με καλώδια, hands free και γουοκμανάκι. 905 Όλη την ώρα θα ακούς, μη χάσεις ούτε λέξη και θα μιλάς μονάχος σου, ας λένε «τα 'χει παίξει». Εσύ μη σκας και μη μασάς, ένα sms για στείλ' τους, αυτή είναι η απάντηση στη χαζοκριτική τους. Γράψε: «Κοιτάξτε με καλά, κρατάω πολυβόλο! 910 Έχω το χέρι στο κουμπί κι έτσι τον κόσμο όλο, αν θέλω τον πυροβολώ, τον έχω όμως γραμμένο. Εγώ έχω ωραίο κινητό και πρόβλημα λυμένο! Δεν προλαβαίνω να σκεφτώ, μη με προβληματίζεις, έχω sms μες στο μυαλό, γι’ αυτό μη με ζαλίζεις, 915 γιατί θα χάσω κάτι από την επικοινωνία· μένα με νοιάζει το «επί» κι όχι η κοινωνία… Ποιά κοινωνία άλλωστε, ποιός κόσμος, ποιά εικόνα; Αυτή που λέει η οθόνη μου; Ή ξέρεις κι άλλη ακόμα;» - Τι να σου πω, με κινητό κι εγώ εξυπηρετούμαι, 920 όμως δεν λέω πως τ' αγαπώ και για να εξηγούμαι: Τι είναι χρήση κινητού και τι εξάρτησή μας; Χρήση είν' η εξυπηρέτηση κι εξάρτηση η ζωή μας σαν δεν μπορεί να φανταστεί να συνεχίζει σκέτη, χωρίς να έχεις κινητό στη δεξιά σου τσέπη. 925 Κλαίει η ψυχή μου, βρε παιδιά, που είστε φυλακισμένα, μα ίσως να 'ναι η γιατρειά, γιατί αηδιασμένα είστε απ' αυτό που βλέπετε, γι’ αυτό στην αφασία το ρίχνετε να μη τυχόν δείτε ψυχιατρεία… Μα ανάποδα οι ταμπέλες τους θα έπρεπε να είναι, 930 γιατί όσοι μέσα κλείσαμε γλυτώσαν από κείνες τις νόμιμες ασθένειες της τρελοεποχής μας. Γι’ αυτό δεν ξέρω, αν τρελοί είναι οι ασθενείς μας που υγιώς σαλτάρουνε, γιατί αντιδρά η ψυχή τους στην τρέλα αυτής της λογικής, που οι ψυχίατροί τους 935 της έχουν βάλει σελοφάν και την πουλάν σε χάπι. Έχει κι η μαύρη αγορά για σένα αυτό το κάτι, που φτάνεις να χρειάζεσαι ή έτσι αυτοί σε πείθουν. Σε ρίχνουν στα ναρκωτικά κι ύστερα νέου ήθους κεντράκια απεξάρτησης σου φτιάχνουν να συνέλθεις, 940 που αυτό σημαίνει να ενταχτείς, στον κόσμο μας να έρθεις με νόμιμα ναρκωτικά, με νόμιμη την τρέλα, αν δεν σ' αρέσει διάλεξε, ή πέθανε ή γέλα! Θα γίνεις όπως θέλουνε, λειτουργικός, ωραίος, εργατικός, υποκριτής και προπαντός με χρέος 945 σ' αυτούς που σε σμιλεύουνε, στους τέλειους προκρούστες, τεντώνουν ή μικραίνουνε σου βάζουνε και σούστες κι όταν μ' ωραίο κέλυφος έτσι σε καταντήσουν κι αν γίνεις ίδιος με αυτούς θα σε χειροκροτήσουν! Μπορεί και να σου δώσουνε πτυχίο και βραβεία, 950 τώρα που τα κατάφερες να μπεις στην κοινωνία. Κι εγώ πολύ το χαίρομαι, όμως δε φτάνει μόνο να κόψεις τα ναρκωτικά και να ξεχνάς τον πόνο, που σ' έκανε να πας εκεί, γιατί έχει μιαν αλήθεια: Υπέρβαση επιθύμησες και σου 'δωσαν συνήθεια. 955 Μάθε πως πρέπει να ποθείς, να θέλεις να πετάξεις κι αυτούς που θέλουν να πετούν να τρέξεις και να ψάξεις πού είναι βαλμένα τα φτερά που τα ζητάει η ψυχή τους κι όχι όταν γίνεις ειδικός να ‘σαι απέναντί τους και να τους λες: «Πουλάκια μου, πετάξτε εσείς την πρέζα, 960 το σύμφωνο θ' αλλάξω εγώ και θα σας δώσω πρέσα! Ωραίο υποκατάστατο, λειτουργικοί να είστε, ξεχάστε τι ποθεί η καρδιά, τα όνειρά σας σβήστε! Είν’ η ζωή ναρκωτικό! Πάρτε την! Μαστουρώστε! Δεχτείτε ό,τι σας δίνουνε κι ό,τι ζητούνε δώστε!» 965 Είναι πικρή και άχαρη και μοιάζει με φαρμάκι, μα σαν την πάρεις με σωστή δόση στο κουταλάκι και πάρεις στο καπάκι της και λίγη θεωρία, καμία τζούρα από ψευτιά κι από υποκρισία, σφηνάκι ιδεολογικό, λίγη φιλοσοφία, 970 μην το φοβάσαι, φέρνει αυτό την τέλεια αναισθησία! Δεν θα ζητάς σαν ήρωα να σ' έχει η ηρωίνη κι όλα αυτά τα φονικά που σ' έβαλαν στη δίνη, γιατί θα νιώθεις ήρωας και θα 'σαι και στ' αλήθεια, αφού κατάπιες τη μπουκιά πως η ζωή είν' συνήθεια. 975 Κι αν τότε διακινδύνευες να σβήσεις, να πεθάνεις, άκου με εδώ προσεκτικά, σου λένε τι να κάνεις: «Να την πεθάνεις την ζωή που κρύβεται εντός σου. Να ζήσεις για ζωή αυτό, που είν' ο θάνατός σου! Άσε την τρέλα που έλεγε εσύ Θεός να γίνεις, 980 κάτσε στ' αυγά σου, μην ποθείς και κοίτα να παχύνεις! Και ξέχασέ τα όλα αυτά, μην τα ποθήσεις άλλο. Μπες μέσα στο χρυσό κλουβί, κάνε τον παπαγάλο, γιατί η ζωή είναι όμορφη, αρκεί να την ξεχάσεις και όλα αυτά που ήθελες στα βάθη να τα θάψεις. 985 Αυτά είναι για τους παλαβούς, για τους ξεκουνημένους· εμείς εδώ γυρεύουμε μόνο πολιτισμένους με την κοινή μας λογική που είναι καλή μπουλντόζα, μια και έξω για όλους μαζικά προτείνει μια πόζα σαν μάσκα αποσυμπίεσης μέσα στ' αεροπλάνο, 990 για κάθε έναν που έσκασε και λέει: "ν' ανασάνω!"» Μα αντί για οξυγόνο αυτοί του δίνουν διοξείδιο, για να ‘χει θάνατο αργό, γλυκό και όχι αιφνίδιο. Του λένε κάτσε πέθανε, αργά όμως και σε τάξη. Το αεροπλάνο χάλασε, μα η εταιρεία θα εισπράξει. 995 Ως τότε σου προσφέρουμε τη σούπερ ευκαιρία να αγοράσεις ό,τι θες από τα «Φαρμακεία», όμως με συνταγή γιατρού, επίσημα με βούλα, θα παίρνεις τη μαστούρα σου και την καλή ζαλούρα. Αν θέλεις κάτσε φρόνιμα, αν θες, ορίστε, πήδα! 1000 Share >>> Ε Π Ο Μ Ε Ν Ο >>>